Hansı Qadın…

Added by Qonaq Köşə Yazarı on July 8, 2013.
Saved under Sosial
Tags: Azərbaycan, Gültekin, qadın

Cəmiyyət olaraq haqq və ədalətdən çox danışırıq ancaq onun uğrunda mübarizə aparan nə qədər insan tapılar? Utanmadan qızarmadan, qadın haqları mövzusunda danışanda qadına seçmə haqqını verən qabaqcıl ölkə olduğumuzu deyirlər. Ancaq anlamıram uğrunda mübarizə aparılmadan “verilən haqlar” heyvanlarda da var, o haqlardan məhrum buraxılsaz neçəniz mübarizə aparıb Avropa qəhrəman qadınlar kimi haqlarınızı alarsız.

Yoxsa qəhrəmanlıq “bakirəliyi” qorumaqdır sizin üçün, yoxsa müqəddəs ana obrazıdırmı sizin üçün qəhrəmanlıq. Bu anaya necə hörmətdir ki, bir ananın siyasi gorüşünə görə övladı ilə sınağa çəkirlər ancaq bütün analar susur. “Pozğun” və “ədəbsiz” dediyiniz Avropa qadını bu kimi hadisəni həmcins həmrəyliyi üçün özlərinə bayraq edərdilər minlərcə insan meydana axışardı.

Niyə, ən azından, facebookda bununla əlaqədar bir “event” açıb minlərlə Azərbaycan qadın aksiya keçirmir, ya da bir imza kampaniyası başlatılmır? Yoxsa sizlər kişilərin bu haqda “verəcəyi” qərarımı gözləyirsiz? Aşağıdakı hadisə ibrət vericidir oxuyun və anlayın ki əlinizdəki haqları dəyərləndiməsəz CƏNUBDAKİLƏR kimi dörd “arvaddan” biri olmağa məhkumsuz.

Gültəkin Hacıbəyli oğlu ilə bağlı məhkəmə qərarından yazdı “… Tələbkar nə mən millət vəkili olduğum dönəmdə, nə də deputat səlahiyyətlərimə xitam verildi 2010-cu ildən keçən üç il ərzində görüş üçün müraciət etməyib. Tələbkar doqquz il ərzində övladı ilə maraqlanmayıb və bir manat da olsun aliment ödəməyib. Azərbaycan Respublikası Ailə Məcəlləsində atanın aliment ödəməməsi onun valideynlik hüququndan məhrum edilməsi üçün əsasdır. Ancaq görünür, siyasi opponentlərə qarşı bu maddə tərsinə tövsif edilir.

Bizim halda, atanın doqquz il aliment ödəməməsi uşağın onu doqquz il böyüdən anasından alınaraq tanımadığı ataya verilməsi üçün əsas oldu.Tələbkarın mənzili yoxdur, məhkəmə qətnamə qəbul edərkən bu faktı araşdırmağı da nədənsə, unudub. Ailə Məcəlləsinin tələblərinə görə məhkəmə qəyyumluqla bağlı qərarlar qəbul edərkən müvafiq icra hakimiyyətlərinin Qəyyumluq və Himayəçilik komisiyalarında aparılmış araşdırmanın nəticəsi nəzərə alınmalıdır, ancaq belə araşdırma aparılmayıb.

Vəkilimin qaldırdığı vəsatətlər nə qəbul, nə rədd edilib, yəni, onların baxlmamış saxlanılması haqqında analoqu olmayan qərarlar qəbul edilib. Məhkəmə Səbail rayon İcra Şöbəsində icraatda olan iş üzrə dörd görüşün aktını – Toğrulun bu görüşlərdən qətiyyətlə imtinasını fiksə edən sənədləri nəzərdən belə keçirməyib. Və ən əsası, hakim Etibar Hümbətov iddiaçı ilə görüşlərin Toğrulun psixikasına və sağlamlığına zərbə vurması, uşağın müalicəyə ehtiyacı olması və belə görüşlərin dərhal dayandırılması haqqında psixoloq Azad İsazadənin mütəxəssis rəyini belə nəzərə almamışdır.

Belə ki, dörd belə görüşün hər birində sonra uşaq depressiyaya düşüb, ağlayıb, aqressivləşib, məndən ayrılacağından qorxub, gecələr sayıqlayıb və s. Hətta ilk görüşdən sonra Təcili Tibbi Yardıma müraciət etməli olduq və uşaq ona yalnız sakitləşdirici iynə vurulandan sonra özünə gəldi. Bir sözlə, “ata” Azərbaycan hakimiyyəti ilə birlkdə öz övladına əsl mənəvi və psixoloji işgəncə yaşadır. Dərs əlaçısı olan oğlum məhkəmənin qərarı ilə dərslərindən ayrılmalı və həftənin altı gününü yenicə peyda olmuş atası ilə ünsiyyətə həsr etməlidir.

Uşağın dərs oxumağa, əlavə məşğələlərə, müəllimlərə vaxtı qalmır. Məhkəmə, əslində, bu qətnamə ilə Toğrulun təhsildən təcrid edilməsi haqqında qərar çıxarıb. 9 yaşlı uşağın ana ilə ünsiyyətə ehtiyacı şəksizdir və bu ehtyacı təmin etmək üçün mən uşağımı məktəbdən çıxarmalıyam, cünki, hər gün tanımadığı ataya 5 saat ünsiyyət vaxtı verən hakim, mənə də ən azı 5 saat ünsiyyət hüququnu tanımalıdır.

Mən gecə saat 21-dən 3-ədək uşaqla ünsiyyət saxlaya bilmərəm, demək, yeganə yolum övladımı təhsildən ayırmaqdır. Nəsimi rayon məhkəməsinin qətnaməsi məni buna məcbur edir, digər tərəfdən uşağın dərslərinə hazırlaşmağa onsuz da vaxtı qalmır və uşaq bu rejimlə yüksək təhsil standartları olan bir məktəbdən onsuz da uzaqlaşmalı olacaq. Göründüyü kimi, bu qərarın bir adı var: 9 yaşlı körpəyə qarşı mənəvi-psixoloji terror! Ata saat 16-dan 21-dək uşağı ilə məşğul olacaqsa, onu yedizdirəcək, içizdirəcək, təmizliyinin qayğısına qalacaqsa, demək, işləməməlidir, evdə uşağın yanında oturmalıdır.

Bu halda hörmətli hakim bir az da irəli gedərək mənim ataya aliment ödəməli və atanın mənzilinin olmadığı üçün onu mənzillə təmin etməli olduğum haqda da qətnamə çıxarsaydı, məhkəmə qərarı daha dolğun və tam olardı! Bir də, ata bütün qitmətli vaxtını Toğrula sərf edəcəksə, digər nigahlardan olan övladlarına nə zaman vaxt ayıracaq? Axı onların da “üzünə həsrət qalıb”. Məhkəmə Toğrulun qayğısına qaldığı kimi onların qayğısına niyə qalmır? Gerçəkdən də, bu şərəfsiz oyuna alət olan hakim Etibar Hümbətovun və ona bu siyası sifarişı verənlərin yəqin ki, vicdanı və övladı yoxdur və Allahın cəzasından qorxmurlar! Ancaq, əbəs yerə!…”*

P.S. Müqəddəs qadın obrazlı Qənirə Paşayev bu haqda görən nə düşünür?

*http://www.azadliq.info/asagi-manset/351-asagi-manshet/32702-gultekin-hacibeyli.html